‘Umar ibn al-Khattāb was de oorzaak van de geboorte van ‘Ali ibn al-Hussayn.

Sayyidunā ‘Umar ibn al-Khattāb [radi Allāhu ‘anhu] was de oorzaak voor de geboorte van ‘Ali ibn al-Hussayn Zayn al-‘Ābideen [radi Allāhu ‘anhu], die de Shi’a nemen als zijnde hun “vierde Imām”.

Na de Slag van al-Qādisiyyah tegen de Perzen, waarin de Sahāba [ridwānullahi ta’ālā ‘alayhim] onder de leiding van ‘Umar ibn al-Khattāb [radi Allāhu ‘anhu] overwonnen, werd de dochter van Kisrā gevangen genomen. Zij mocht kiezen met wie zij wilde trouwen van de moslims en besloot om met al-Hussayn ibn ‘Ali [radi Allāhu ‘anhu] te trouwen. ‘Umar [radi Allāhu ‘anhu] was tevens getuige van deze gebeurtenis:

“Ze ging en plaatste haar hand op het hoofd van al-Hussayn [om mee te trouwen]. ‘Ali [radi Allāhu ‘anhu] zei tegen haar: ‘’Hoe heet jij?”

Ze zei: ‘’Jahān Shāh”

Hij zei: “Maar ook Shahr Bānuyya’’

Toen zei hij tegen al-Hussayn: “O Abu Abdullah! Zij zal voor jou de beste persoon in de wereld baren”

Later baarde zij ‘Ali ibn al-Hussayn [‘alayhi as-salām]

{Shi’a bron: al-Usul al-Kāfi, deel 1, blz. 467}

فجاءت حتى وضعت يدها على رأس الحسين (عليه السلام) فقال لها أمير المؤمنين: ما اسمك؟ فقالت: جهان شاه، فقال لها أمير المؤمنين (عليه السلام): بل شهربانويه، ثم قال للحسين: يا أبا عبدالله لتلدن لك منها خير أهل الارض، فولدت علي بن الحسين (عليه السلام

الأصول من الكافي” ج1 ص467

Dit laat ons duidelijk zien dat de Ahl al-Bayt [ridwānullahi ta’ālā ‘alayhim] onder de Khalief ‘Umar [radi Allāhu ‘anhu] streden en de oorlogsbuit accepteerden die onder zijn leiding werden ingenomen.

Ware het dat de Khalifaat van ‘Umar [radi Allāhu ‘anhu] niet legitiem was volgens hen, dan zou het verboden zijn voor de ‘’feilloze’’ Imāms [volgens de Shi’a plegen de Imāms geen zonde, noch maken ze fouten of vergeten ze iets] om dit te accepteren. Van dwang kan men ook niet spreken aangezien niemand al-Hussayn [radi Allāhu ‘anhu] dwong om met haar te trouwen en niemand dwong ‘Ali [radi Allāhu ‘anhu] om positief over haar te spreken, zij was nota bene heel mooi en zij was de gevangene en niet andersom.

Tevens ontkracht dit voorval de laster dat Sayyidunā ‘Umar [radi Allāhu ‘anhu] oorlogszuchtig was en de Perzen met dwang naar de Islām bracht. Zoals we kunnen zien, stonden de leden van de Ahl al-Bayt [radi Allāhu ‘anhoem] achter hem.